ในช่วงโรคระบาด ดูเหมือนว่าการปั่นจักรยานในชุมชนจะขึ้นอีกเกียร์หนึ่ง ตอนนี้เราได้ปิดช่องทางเดินรถบนถนนแล้ว
ในช่วงที่โรคระบาดยาวนานนั้น ตอนที่เราไม่มีที่ไปและไม่มีที่ไหนเลย ลูก ๆ ของฉันและฉันเคยขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามท้องถนน เราจะมุ่งหน้าไปยังเลนจักรยานใหม่เอี่ยมที่โผล่ขึ้นมาบนถนนที่มีการจราจรหนาแน่นในชอร์แฮมบายซี ที่เราอาศัยอยู่ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมาตรการของรัฐบาลในการช่วยให้ผู้คนจำนวนมากขึ้นเดินและปั่นจักรยานในช่วงการระบาดใหญ่ เรา จะ งีบ ไป ที่ ร้านค้า ลง ไป ตาม แม่น้ํา หรือ ไป ห้องสมุด ท้องถิ่น และกิจกรรม วัน อาทิตย์ ก็ สลับ กัน ไป ด้วย การ ขี่ เร็ว. ในช่วงที่มีข้อจำกัดด้านโควิดอย่างสูง การออกจากครอบครัวอย่างเป็นธรรมชาติทำให้เรารู้สึกเป็นอิสระและรู้สึกเป็นอิสระ
ฉันไม่เคยคิดที่จะอนุญาตให้ลูกๆ สองคนของฉัน ซึ่งตอนนี้อายุ 12 และ 9 ปี ขี่บนถนนก่อนที่เลนจักรยานนี้จะโผล่ขึ้นมาในเดือนกันยายน 2020 เพื่อปกป้องนักปั่นจักรยานจากการจราจรที่เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วซึ่งคงที่บนถนนโดยรอบของเรา เพื่อระบุให้ชัดเจน มันคือรถยนต์ที่ทำให้ฉันผิดหวังมาก่อน หากบุตรของท่านกำลังทอผ้าเข้าและออกจากการจราจร การตัดสินที่ล่วงเลยไปชั่วขณะหนึ่งอาจถึงแก่ชีวิตได้ แต่การระบาดใหญ่ได้จุดประกายให้เราเปลี่ยนไปสู่วิถีชีวิตที่ยั่งยืนมากขึ้น รู้สึกปลอดภัยที่จะออกเดินทางบนจักรยานของคุณและเลนจักรยานกลายเป็นชุมชนที่มีชีวิตและหายใจซึ่งเชื่อมเมืองใกล้เคียงเข้าด้วยกัน
ดังนั้นเมื่อสภาเทศมณฑลเวสต์ซัสเซกซ์ฉีกมันออกเพียงสองเดือนต่อมาโดยอ้างว่ามีการต่อต้านทางจักรยานและการร้องเรียนเกี่ยวกับความแออัดของการจราจรที่เพิ่มขึ้น มันรู้สึกเป็นส่วนตัวอย่างยิ่ง จากวันหนึ่งสู่อีกวัน ลูกๆ ของฉันหยุดใช้จักรยานของพวกเขา และเสรีภาพในการเกิดของพวกเขาก็หายไปเช่นกัน คุณแม่อีกคนหนึ่งซึ่งเริ่มส่งลูกสาวไปโรงเรียนตามเส้นทางจักรยาน กลับมาอยู่ในรถของเธออีกครั้ง ไม่ว่าเธอจะเป็นนักปั่นจักรยานที่มีความรับผิดชอบ เธอไม่สามารถวางใจได้ว่าลูกสาวของเธอจะปลอดภัยอีกต่อไป
การปั่นจักรยานในชุมชนนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นสายล่อฟ้าสำหรับการต่อต้านการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมในวงกว้าง เมื่อติดตั้งช่องทางเดินรถครั้งแรก เราพบตะปูบนถนน ซึ่งออกแบบมาเพื่อเจาะยางของเรา ครอบครัวที่ก้าวร้าวเช่นฉันต้องเผชิญกับผู้ขับขี่รถยนต์เพราะต้องการแบ่งปันพื้นที่ค่อนข้างตรงไปตรงมาและน่ากลัว
เนื่องจากมันถูกลบออกไป พวกเราหลายคนจึงรู้สึกไม่ปลอดภัยมากกว่าเมื่อก่อน คุณรู้สึกขุ่นเคืองจากคนขับรถบางคนขณะที่พวกเขาเร่งแซงหน้าคุณไป และคุณกำลังตั้งคำถามอยู่เรื่อยๆ ว่าพวกเขาเห็นคุณหรือไม่ ที่น่าแปลกคือเลนจักรยานทำให้เราอยู่ร่วมกันอย่างสันติ
ฉันมักจะปั่นจักรยานเพื่อไปรอบๆ สถานที่ที่ฉันเคยอยู่ – ในลอนดอน ญี่ปุ่น และตอนนี้คือชอร์แฮมบายซี และถึงแม้จะเกิดอันตราย ฉันยังคงใช้จักรยานของฉันต่อไปเป็นเวลา 10 นาทีเพื่อทำงานในโรงเรียน SEN (ความต้องการด้านการศึกษาพิเศษ) ในท้องถิ่น ฉันมักจะล้อเล่นว่าการทำเช่นนั้นทำให้ชีวิตของฉันอยู่ในกำมือของตัวเอง แต่ในความเป็นจริง ฉันคิดว่าจะเลิกปั่นจักรยานตลอดเวลา
เมื่อฉันขี่มอเตอร์ไซค์ในตอนเช้า ฉันรู้ว่าฉันต้องมีกรอบความคิดบางอย่างจึงจะปลอดภัย มีจิตใจที่แจ่มใสและมีความมั่นใจ ถ้าฉันมีวันที่ลำบากหรือไม่มีพลังงานทางอารมณ์ ฉันจะทิ้งจักรยานไว้ที่บ้าน ฉันโชคดีที่มีตัวเลือกนี้ แต่อีกหลายคนไม่มีทางอื่นที่จะไปโรงเรียนได้ ตัวเลือกการคมนาคมในท้องที่นั้นช่างเลวร้าย และค่าน้ำมันก็ทำให้การขับรถยนต์มีราคาแพงมาก
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่การบูมการปั่นจักรยานที่ดูเหมือนจะสัญญาไว้มากในช่วงการระบาดใหญ่ได้ตายไปแล้ว เส้นทางจักรยานทั่วประเทศที่ได้รับทุนจากรัฐบาลกลางประสบชะตากรรมที่คล้ายคลึงกันของเรา และสัดส่วนของผู้ใหญ่ในอังกฤษที่กล่าวว่าปั่นจักรยานอย่างน้อยเดือนละครั้งได้ลดลงเหลือ 13.1%ซึ่งเป็นตัวเลขที่ต่ำที่สุดนับตั้งแต่เริ่มมีการบันทึกในปี 2558-2559
การได้ลองสัมผัสถึงอนาคตที่เน้นรถยนต์เป็นศูนย์กลาง ทำให้ฉันสงสัยว่าจริงๆ แล้วถนนของเรามีไว้เพื่อใคร เราใช้เวลามากมายในการบอกลูกๆ ของเราให้ออกไปสู่ธรรมชาติแต่ก็ไม่มีอะไรจะสนับสนุนให้พวกเขาทำเช่นนั้น ลูก ๆ ของฉันกลัวเกินกว่าจะปั่นจักรยานตอนนี้ มันไม่เศร้าเหรอ?
Karen Murphy เป็นผู้ช่วยสอนในโรงเรียนประถมศึกษาที่มีความต้องการพิเศษด้านการศึกษาจาก Shoreham-by-Sea, West Sussex ตามที่บอกกับ Lucy Pasha-Robinson
